Слова, нібыта пушынка, Ці нават як вольны вецер, Слова цяжкое, бы ліха, Уладарыць у белым свеце. Выпырхне птушкай крылатай — Узрадуе плён палёту. Словейка спешчана ласкай — Безліч стракатых дабротаў! Нават адзін пестуночак, Сказаны добрай хвілінай, Слоўца-свяцень, галубочак, Аздобіць жыццё малінай. Дробязь з кіпцюр, нягеглае, Бы крапіва пякучая — Слова злое, нявернае, Да нематы балючае. […]

Надо мною птица низко пролетела, Люди не заметили, им какое дело? Крыльями взмахнула — счастье приземлилось, На моей ладошеньке все оно вместилось. Хрупкое, лучистое, трепетное, нежное — В дождь, в мороз ждала его, верила в надежду я. Замерла не смея и пошевелиться. Милое, родное, дай хоть подивиться! Как нам быть с тобою, счастье-незадача? На беду […]

 Важность Слишком высокую цену знала, Расфуфыренной дамой сияла, Мнила себя большой недотрогой — Куча снега посреди дороги. Всех в умении жить поучала, Пока мокрым асфальтом не стала… Так получается… Мои стихи ломятся в гости, Без спросу, нагло, без ключей, Гремят, стучат средь поздней ночи — Впускайте! Требуют — скорей! Дрожу, бледнею – тише, тише! Чернила […]

Творчы праект — фотаальбом  Уладзіслава Цыдзіка  «Беларуссю зачараваны» з вершамі  Алены Стэльмах Краіна спіць пад мірным небам, Дзе мар бясконцасць, пахне хлебам… І толькі б’ецца, не можа спыніцца Агністае сэрца роднай сталіцы. У гэты звышімклівы век Не стань бяздушнаю машынай, Зірні на дзіўны Божы свет Блакітнымі вясны вачыма. Усім, каго верна кахаю, Ты стала найшчыраю […]

З цыкла «Навасадскае» Каліны куст Абнямоглая восень гучна плача, Не жывецца — сум тужлівы, нястача. Спадыняй слыла, цвіла каралеўнай — Наваражылі вятры пераменаў. Туманоў панурых процьма кладзецца, Хмар мутных грудатых зграя віецца, Расшматалі ўтшчэнт касу залатую, Утапталі ў брудзь красу незямную. Ворашна, золка і ў лесе, і ў полі, Ні крыку, ні смеху – глуш […]

Надыходзіць самая самотная пара года — глыбокая восень. Але і ў  заміранні жыцця, ёсць вялікі сэнс. Час задумацца, ацаніць пройдзенае, у марах вярнуцца ў дзяцінства, адкуль ідуць вытокі існасці чалавека… Пра адвечныя каштоўнасці — новаспечаны верш