(Урывак) Было гэта даўно. А, можа, і зараз дзе такое дзеецца? Лес жа ёсць? Ёсць. Палясоўшчык лес сцеражэ? Сцеражэ. А вось дрэва чаму скрыпіць, не ўсе ведаюць. Палясоўшчык, вазьмі, ды і раскажы гэтую незвычайную гісторыю. *** Род Янкі Жывіцы, гэтак жа моцна стаяў на зямлі, як дрэва, пусціўшае глыбокія карані. Да шумлівага спагадлівага лесу душой […]

Надрукавана: газета «ЛІМ» , 2014 год Узгадваю сваё маленства, калі гляджу праз акно ў бабулінай хаце на старую ліпу, дзе, здаецца, ачмурэлі ад вясны шпакі. Удзень, раскудлачаныя, гойсаюць па ўсёй акрузе, збіраючы ўсялякія патрэбнасці ў сваё жытло, а ўвечары – адкуль тое і бярэцца – прыхарошваюцца і даюць такога “дразда”, што смеху не абярэшся: свішчуць, […]

 казка-прытча Гаспадарчы падворак на вачах прыходзіў у заняпад. Той конь, што калісьці шпарка бег паперадзе вазка, цяпер нага за нагу ледзьве перастаўляў. І бізун яму не ўказчык. Сам сабе разважаў: “Чаго, як дурному, перціся, пыл глытаць? Людзей не перайначыш: цішэй едзеш, далей будзеш”. Карова-рэкардыстка запускацца пачала раней часу. Казала: “Надакучыла цягаць вымя з вёдрамі сырадою. […]

 Рассказ 1. Проказник-мороз, примчавшийся в крещенские праздники под солидным градусом, хотел отдышаться в окружении метелей. Его ухающие вздохи страшили прохожих россыпью колючего снега, от чего хотелось как можно скорее укрыться в тепле. Запыхавшись, дочка вбежала в квартиру с розовыми щечками лубочной красавицы и носиком чем-то напоминающим подтаявшую сосульку. Не спас лицо от погодной лихорадки и […]

Надрукавана: газета «ЛІМ» №51(4851) 24 снежня 2015 г. Апавяданне Дарожны рытм аддаленай чыгуначнай станцыі зусім не той, што амаль кругласутачная мітусяніна паспешлівых пасажыраў у лабірынтах гмаху сталічнага вакзала. Ён такі ж размераны, як і павольны рух жыцця раённага цэнтра, дзе кожны яго жыхар навідавоку. А вось свежыя навіны тут распаўсюджваюцца ў імгненне вока. Іх выключная […]

С любопытством читаю: «Женщина — это почти Пушкин. И даже больше», – убежден автор. По его мнению, не хватит жанров великого гения, чтобы отобразить всю женскую сущность. А кто же тогда мужчина? Невольно устремляю взор к книжной полке, пребывая в огромном желании парировать встречным литературным именем. Первое, что приходит на ум, – Агата Кристи? Да, […]