Творчество друзей
-
Геннадий Парыкин: «Его Величество шансон». Готовится премьера альбома
Произошло это в 2013 году. Чудесным образом, как говорит сам Геннадий Парыкин, на 54-ом году жизни вдруг начал писать стихи и песни. Первенцем-песней стала «Дочка». «Я носился с этой песней, как курица с яйцом, — признается Геннадий, — так как раньше считал, что написать песню — это очень не простое дело, и простому человеку это не дано». Очень быстро он, можно сказать, «заболел» творчеством. Стали явными все признаки творческой натуры. Геннадий начал искать единомышленников: — Чтобы не делал, у меня постоянно крутилась в голове какая-то музыка, какие-то тексты, которые я постоянно записывал. Обращался к работникам культуры, показывал свои песни, записанные тогда на диктофон мобильного телефона, они улыбались и говорили, что…
-
Алесь Карлюкевіч. Літаратурнае пабрацімства. …І пустыню жывіць слова
Рэцензія на кнігу Алеся Карлюкевіча «Літаратурнае пабрацімства» Беларусь-Туркменістан. Літаратурнае пабрацімства Алеся Карлюкевіча мае прасцягі да цэлага суквецця нацыянальных літаратур: казахскай, армянскай, азербайджанскай… Аўтар многіх міжнароднага гучання выданняў, старанна даследуе ў ходзе развіцця шматлікія літаратурныя працэсы, што яднаюць творцаў Беларусі з пісьменніцкай грамадскасцю іншых краін, нярэдка прыводзіць прыклады высакародных чалавечых зносін паміж творчымі асобамі. Ён, спасылаючыся на папярэдні вопыт літаратурнага пабрацімства, не перастае падкрэсліваць вялікую значнасць міжнацыянальных стасункаў, як для самастойнага развіцця літаратур, так і для іх узаемапранікнення, у канчатковым выніку — для іх далейшага ўзбагачэння. Што больш за ўсё радуе даследчыка – магчымасць самым дэмакратычным спосабам – праз літаратуру— пазнаваць народам адзін аднаго, ладзіць паміж сабой трывалае сяброўства. Гэты стваральны…
-
Паслядоўнікі К. Крапівы. Любімы жанр славутага байкапісца «рассмакавалі» сучасныя паэты
Сатырычны погляд на жыццё ў выглядзе байкі, як вядома, прыйшоў да нас з эзопавых часоў. А гэта — далёкая антычнасць, старажытны Рым. Эзоп мусіў узяцца за пяро, бо занадта відавочныя розныя чалавечыя заганы яўна шкодзілі чалавечаму грамадству і ў нейкай ступені ставілі пад пагрозу існаванне ўсёй Рымскай імперыі. Жанр байкі, удала апрабіраваны першапраходцам-байкапісцам, зацвердзіўся ў стагоддзях. На першы погляд, у байцы – баечцы ўсё проста. Нямудрагелісты сюжэт, дзве або некалькі дзеючых асоб, алегорыя і мараль. Вось як раз у апошняй – у маралі — і ўвесь “смак” невялічкага па аб’ёму твора. Ён мае ярка выражанае павучальнае значэнне, высмейвае хібы грамадства, канцэнтруе ўвагу на ганебных баках чалавечай сутнасці. Такім жа своеасаблівым…
-
Алесь Карлюкевіч. «Братэрства» — стасункі літаратуры Беларусі з мастацкім словам іншых краін
Нядаўна ў размове са старшынёй «Клуба пісьменнікаў Каўказа» Саліхам Гуртуевым пачула яго вялікае шкадаванне пра страчаную цесную сувязь пісьменнікаў, якая ў савецкі час была гонарам для творцаў многіх краін. Саліх Гуртуеў успомніў не толькі пра літаратурныя стасункі вядомых аўтараў Чынгіза Айтматава, Кайсына Куліева з Аркадзем Куляшовым, Васілём Быкавым, але і рассказаў пра шчырае сяброўства людзей, якія, скарыстоўваючы моц мастацкага слова, спрыялі такім жа добразычлівым адносінам і паміж народамі. Мне было прыемна сказаць калегу з Каўказа пра тое, што і сёння ў Беларусі прыкладаецца шмат намаганняў, каб аднавіць узаемадзеянне літаратур, знайсці ў свеце гэткіх жа аднадумцаў, хто высока нясе вартасць мастацкага слова. Пісьменнік і журналіст Алесь Карлюкевіч на працягу ўжо многіх…
-
Ирина Будай, г. Дзержинск. «Действуй, а не просто мечтай!»
Я, Будай Ирина. Мне 17 лет. Учусь в 10 классе гимназии №1 города Дзержинска, также посещаю межшкольный педагогический класс для дальнейшего поступления в педагогический университет на факультет социальной педагогики и психологии. Свободное от учебы время посвящаю чтению книг белорусских и зарубежных авторов, особое предпочтение отдаю поэзии, сама увлекаюсь стихосложением. Писать начала в возрасте шести лет, но первые строчки появились еще раньше. Когда мне было четыре года, я услышала восхитительные стихи замечательной женщины — Губаревич Аллы Брониславовны. Тогда я сказала маме, что тоже буду писать. Начинала с маленьких стишков, посвящённых самому близкому человеку — маме. Мама всегда и во всём меня поддерживала. Именно благодаря этой поддержке, я увлеклась поэзией. Со временем…
-
Рэгіна Рэўтовіч пра спакусы дзеда ў глабальнай «павуціне». «Чаты і дзяўчаты»
Чаты і дзяўчаты Горад – гэта вам не хутар, Там – культура, інтэрнэт, “Сеткай” ён усіх ахутаў, Апынуўся ў ёй і дзед… Трапіў неяк дзед у “Чаты”, Сам сабе не верыць дзед: “Вох, якія ж тут дзяўчаты?! Ці ж такіх убачыш дзе?” Дзед не есць, не спіць. Ён – мроіць. Збрыў вусы і бараду, Што ні дзень – мяняе строі, Выпрацоўвае хаду. Ён кіёк у кут адправіў, Бабу “збагрыў” на курорт, Ён у вочы лінзы ўставіў, Каб зручней, каб мець камфорт. Шле пісулькі дзед дзяўчатам, Пальцам клавішы дзяўбе, Рассылае адрасатам Зманы-весткі аб сабе. За два тыдні ў трэску высах, Ціск у скроні пляжыў так, Што не брыўся больш налыса, Зноў…